Een gevaarlijke vergelijking
Open brief van Joodse schrijvers tegen valse antisemitismebeschuldigingen
“Voor ieder van ons is de Joodse identiteit geen wapen om te hanteren in een strijd om meer macht, maar een bron van generatiewijsheid die zegt: gerechtigheid, gerechtigheid, zult u nastreven.”
WIJ ZIJN JOODSE SCHRIJVERS, kunstenaars en activisten die het wijdverbreide verhaal willen ontkrachten dat elke kritiek op Israël inherent antisemitisch is. Israël en zijn verdedigers hebben deze retorische tactiek lang gebruikt om Israël af te schermen van aansprakelijkheid, om de miljardeninvestering van de VS in het Israëlische leger te rechtvaardigen, om de dodelijke realiteit van de bezetting te verdoezelen en om de Palestijnse soevereiniteit te ontkennen. Nu wordt deze verraderlijke monddoodmaking van de vrije meningsuiting gebruikt om Israëls voortdurende militaire bombardementen op Gaza te rechtvaardigen en om kritiek van de internationale gemeenschap het zwijgen op te leggen.
Wij veroordelen de recente aanvallen op Israëlische en Palestijnse burgers en rouwen om het schrijnende verlies aan mensenlevens. In ons verdriet zijn we geschokt te zien dat de strijd tegen antisemitisme wordt gebruikt als voorwendsel voor oorlogsmisdaden met een duidelijk genocidaal oogmerk.
Antisemitisme is een ondraaglijk pijnlijk deel van het verleden en heden van onze gemeenschap. Onze families zijn ontsnapt aan oorlogen, pesterijen, pogroms en concentratiekampen. We hebben de lange geschiedenis van vervolging van- en geweld tegen Joden bestudeerd en we nemen het voortdurende antisemitisme serieus. Het brengt de veiligheid van Joden over de hele wereld in gevaar.
In oktober van dit jaar was het vijf jaar geleden dat de ergste antisemitische aanslag ooit werd gepleegd in de Verenigde Staten: elf gelovigen van Tree of Life - Or L 'Simcha in Pittsburgh werden vermoord door een schutter die samenzweringstheorieën aanhing die Joden de schuld gaven van de komst van Midden-Amerikaanse migranten. Hij ontmenselijkte daarmee beide groepen. Wij verwerpen antisemitisme in al zijn vormen, ook wanneer het zich voordoet als kritiek op het zionisme of het beleid van Israël. We erkennen ook dat, zoals journalist Peter Beinart in 2019 schreef:
"Antizionisme is niet inherent antisemitisch - en beweren dat het dat wel is, misbruikt het Joodse lijden om de Palestijnse ervaring uit te wissen."
Wij vinden deze retorische tactiek tegenstrijdig met de Joodse waarden, die ons leren om de wereld tegenezen, autoriteit in twijfel te trekken en de onderdrukten te verkiezen boven de onderdrukker. Juist vanwege de pijnlijke geschiedenis van het antisemitisme en de lessen uit Joodse teksten pleiten wij voor de waardigheid en soevereiniteit van het Palestijnse volk. Wij weigeren de valse keuze tussen Joodse veiligheid en Palestijnse vrijheid; tussen Joodse identiteit en het beëindigen van de onderdrukking van Palestijnen. In feite geloven we dat de rechten van Joden en Palestijnen hand in hand gaan. De veiligheid van elk volk hangt af van die van de ander. We zijn zeker niet de eersten die dit zeggen en we bewonderen degenen die deze denkwijze hebben gevolgd in de context van zoveel geweld.
We begrijpen hoe antisemitisme en kritiek op Israël of zionisme door elkaar worden gehaald. Al jaren houden tientallen landen zich aan de werkdefinitie van antisemitisme van de International Holocaust Remembrance Alliance. De meeste van de elf voorbeelden van antisemitisme hebben betrekking op opmerkingen over de staat Israël, waarbij sommige zo open zijn dat ze de reikwijdte van aanvaardbare kritiek beperken. Bovendien classificeert de Anti-Defamation League antizionisme als antisemitisme, ondanks de twijfels van veel van haar eigen experts. (....) Om deze verstrekkende definities tegen te gaan, publiceerde een groep wetenschappers op het gebied van antisemitisme in 2020 de Verklaring van Jeruzalem, die specifiekere richtlijnen biedt om antisemitisme te identificeren en het te onderscheiden van kritiek en debat rond Israël en zionisme.
Beschuldigingen van antisemitisme bij het geringste bezwaar tegen het Israëlische beleid hebben Israël lange tijd in staat gesteld een regime in stand te houden dat door mensenrechtengroeperingen, wetenschappers, juridische analisten en Palestijnse en Israëlische organisaties apartheid wordt genoemd. Deze beschuldigingen blijven een afschrikwekkend effect hebben op onze politiek. Dit heeft geleid tot politieke onderdrukking in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, waar de Israëlische regering het bestaan van het Palestijnse volk verwart met Jodenhaat over de hele wereld. In propaganda die intern gericht is op de eigen burgers en extern op het Westen, beweert de Israëlische regering dat de Palestijnse grieven niet gaan over land, mobiliteit, rechten of vrijheid, maar in plaats daarvan over antisemitisme. In de afgelopen weken zijn Israëlische leiders doorgegaan met het instrumentaliseren van de geschiedenis van Joods trauma om Palestijnen te ontmenselijken. Ondertussen worden Israëli's gearresteerd of geschorst van hun baan vanwege berichten op sociale media waarin ze Gaza verdedigen. Israëlische journalisten vrezen consequenties voor het bekritiseren van hun regering.
Door alle kritiek op Israël als antisemitisch te bestempelen, worden Israël en alle Joodse mensen in de publieke opinie door elkaar gehaald. In de afgelopen twee weken hebben we gezien hoe zowel Democraten als Republikeinen de Joodse identiteit samenvalt met steun voor Israël. Een vage brief ondertekend door tientallen publieke figuren en gepubliceerd op 23 oktober parafraseerde President Biden's positionering van zichzelf als een voorvechter voor Joodse mensen gebaseerd op zijn steun voor Israël.(…). Zoals anderen al hebben opgemerkt, worden uiteenzettingen over de historische oorzaken van de aanvallen van 7 oktober j.l. t eerder gezien als een afwijzing van Joods lijden dan als noodzakelijk om dergelijk geweld te begrijpen en te beëindigen. (Zie Isaac Saul)
Het idee dat alle kritiek op Israël antisemitisch is, verbreidt de visie dat Palestijnen, Arabieren en moslims inherent verdacht zijn; ze worden gezien als agenten van antisemitisme totdat ze expliciet iets anders zeggen. Sinds 7 oktober worden Palestijnse journalisten op ongekende wijze onderdrukt. Een Palestijnse inwoner van Israël werd ontslagen van zijn baan in een Israëlisch ziekenhuis vanwege een Facebook-post uit 2022 waarin de eerste pijler van de Islam werd geciteerd. Europese leiders hebben pro-Palestijnse protesten verboden en het tonen van de Palestijnse vlag strafbaar gesteld. In Londen haalde een ziekenhuis onlangs kunstwerken van kinderen uit Gaza weg nadat een pro-Israël groep beweerde dat Joodse patiënten zich hierdoor "kwetsbaar, lastiggevallen en slachtoffer" voelden. Op de een of andere manier gingen zelfs kunstwerken van Palestijnse kinderen gepaard met een hallucinatie van geweld.
Amerikaanse leiders hebben in de desastreuse ontwikkelingen een kans gezien om Joodse veiligheid verder te verwarren met onvoorwaardelijke, standvastige militaire financiering voor Israël zonder enige intentie om vrede te sluiten. Op 13 oktober verspreidde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken een interne memo waarin functionarissen werden aangespoord om de taal van "de-escalatie/het staakt-het-vuren", "beëindiging van het geweld/het bloedvergieten" of "het herstellen van de kalmte" niet te gebruiken. Op 25 oktober trok Biden het aantal Palestijnse doden in twijfel en noemde het de ‘prijs’ van Israëls oorlog. Dergelijke wrede logica zal zowel antisemitisme als islamofobie blijven voeden. Het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid bereidt zich voor op een verwachte toename van haatmisdrijven tegen zowel Joden als moslims - het is al begonnen.
Voor ieder van ons is de Joodse identiteit geen wapen om te hanteren in een strijd om meer macht, maar een bron van generatiewijsheid die zegt: gerechtigheid, gerechtigheid, zult u nastreven. Tzedek, tzedek, tirdof. We maken bezwaar tegen de uitbuiting van onze pijn en het monddood maken van onze bondgenoten.
We roepen op tot een staakt-het-vuren in Gaza, een oplossing voor de veilige terugkeer van de gijzelaars in Gaza en Palestijnse gevangenen in Israël, en een einde aan de voortdurende bezetting door Israël. We roepen ook regeringen en het maatschappelijk middenveld in de Verenigde Staten en in het hele Westen op om op te staan tegen de onderdrukking van steun voor Palestina.
En we weigeren toe te staan dat dergelijke dringende, noodzakelijke eisen in onze naam worden onderdrukt. Als we zeggen: Nooit Meer, Never again, dan menen we dat.
Oorspronkelijke artikel met lijst van ondertekenaars
Commentaar van de vertaler
Toen ik klaar was met vertaling kwam er een vraag bij me op. Klopt het dat ik Hamas niet ben tegengekomen in dit indrukwekkende schrijven met zijn vele ondertekenaars? Inderdaad, Hamas komt er niet in voor. Dat is opmerkelijk want het zou de indruk kunnen wekken van partijdigheid. Door Hamas niet te noemen hoeft de vraag ook niet te worden gesteld of deze organisatie inherent antisemitisch is. Daar verschillen de meningen over. Het oorspronkelijke Hamas-handvest uit 1988 bevat antisemitische elementen. Echter, dit handvest werd in 2017 vervangen door een beginselverklaring waarin deze elementen niet meer voorkomen. Hamas verzet tegen ‘het zionistische project’, waarmee de staat Israël wordt bedoeld. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Handvest_van_Hamas)